eve gelirken mor menekşe aldım. şuan da ona bi bakış fırlattım ister istemez; çok tatlı ya, görmelisiniz. özellikle tomurcuklarının olması çok heyecanlandırıyo beni. ya aslında mor mu tam bilemedim, maviye kaçık gibi. bunları güneş ışığından uzak tutmak lazımmış, haftada bi su veriomuşuz, yaşayıp giderlermiş bi ihtimal uzun süre. ya zaten ben ne kadar yaşıcam acba bu evde, çok zor lan, hiç istemiom gitmek falan, allah götürmesin.
bi de karşıdan karşıya geçmek için metroyu kullandım, çok da memnun kaldım. ve diyorum ki, metro yıkılsa da yakılsa da, günün birinde hava ulaşımı başlasa da kısa mesafeler için de, metronun o kısmı baki kalmalı ya, ben öyle istiyorum, okkadar!
bi de aklıma Çiçero düştü bugün neden bilmem, aklımda da ortaokuldan bi görüntü. görüntü anadolu lisesine sonradan eklenmiş binada. şimdi sonradan eklenmiş diince daa küçük bi bina gelmesin akla, gerçi ilk binayı bilseniz daha küçüü zor gelir aklınıza amma, her neyse, bu beş katlı, bizim önceki bina iki katlı, zaten hemen yanında birbirlerinin bunnar. yeni bina beş katlı olunca bol mekan haliyle çeşitli işlevsellikler için. bu binanın ilk katında panolar filan vardı; bu panoların birinde Çiçero'ya ait bi söylem mevcuttu, hatırlayamadım ben, neydi o ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder