Pazar, Haziran 06, 2010

pasif uyku



epey yorgunum. dizi falan izleyemem mesela şu an. gözlerim kapanır 5 dakika sonra, eminim. uyumamak için yazmaktan başka çarem yok gibi bir şey. yapacağım diğer şeyleri yaparken uyumama engel oldukları için mutsuz olurdum bir taraftan. o zaman neden uyumuyorum? uykuya kadar geçen vakti uzatmak da istiyorum, çünkü bu içinde bulunduğum yorgunluk, uyumaktan başka çaresi olmayan hal, çok da tatlı. hemen uyumayı ve bu güzel hissi hemen sonlandırmayı da istemiyorum. yazıyorum.

yazmasam, uyumamak için böyle bir şeye ihtiyacım olduğunu da bilmeyecektim. uyusaydım, neden uyumadığımı hiç bilmeyecektim. uyuyup gidecektim, en fazla 5 dakika içinde 7 saat kadar sonrasına gidecektim. yapmadım.

yapmadığın şeyleri yapsaydın neler olur bilmek pek mümkün değil. bir şeyleri yaparken başka şeyleri yapmamak zorunda kaldığımız da doğru. ama en azından, pasif eylemlerin de aktifler kadar etkili olabildiğini fark etmek lazım. en az çabayla ortaya çıkanla da bir şeyler yapıyor olduğunu bilmeli insan. sorumluluk almadan öylece beklediğini sanmak aptallığından kurtulmalı. kapladığı yerin, var oluşunun kendine yüklediği sorumluluğu görebilmeli.

eminim 5 dakika sonra gözlerim kapanacak.

hangi oje

ojeli ellere/ayaklara sahip olmak bu kadar zor olmamalı.

ya da bu kadar zorlaşabilen bir şeyi, sürekli aynı şeyleri yaşama ihtimaline rağmen hem de, ben yapmaya devam etmemeliyim.

belli ki kabullenmişim bu durumu, o oje %90 ihtimalle bozuluyor, %5o ihtimalle en az 2 kez sürülüyor, ama üzerinden bir kaç gün geçmeden aynı çabaya tekrar giriliyor, benzer şeyler tekrar yaşanıyor. ama ben oje sürmeye devam ediyorum.

çünkü oje güzel bir şey, evet.

mua.