Mesela bugün gene radyo dinleyebildim sabah, güzel oluyo. Lisede de geveze vardı, hala var ayrıca, o da güzel. Gerçi o zamanlar programın sonunda hikaye okurdu, ben şimdilerde sonuna yetişemiyorum, hala okuyo mu?
"Ağğğğbi," şeklinde başlayan son sözler kısmına gülmek çok zor mesela, ama insan istedi mi oluyo, istemesi yetmeyince bahanesi oluyo en azından, o da güzel.
Sonra bi kadın bağlandı,
Tanımak değil olay, sorun tanımamak değil. İlişkilerde en başta yeterince
tanımıyor olmak beklentiyi kısıtlıyor, tanıdıkça, ve hatta güzel şeyler
buldukça, beklenti yükseliyor. Yükseldikçe de sorunlar artıyor.
dedi. Dedim bunu bugünün dersi yapayım kendime, tanıdıklarım için beklentilerimi bu kadar yükseltmeme sebep olan o basamakları göreyim biraz, hatırlamaya çalışayım. Zor da değil esasında, sevdiklerimize şöyle bi baksak, sarılsak, hatta aklımızdan bile geçirsek oluyo, aslında ne çok basamak var o noktaya getiren hissediyo insan. Ve aslında daha yukarı çıkamamaktan yakınırken o yükseklikten düşmek ne çok acıtır, bilebiliyo. Bunu unutuyoruz doğru, sadece ben değil ama, -'asıl sen unutuyosun, ama sen de böyle böyle yaptın, bunu bana nası yaparsıııııın?'ı bi kenara bırakıp- olsun. Karşılığını umursamadan iyi düşünmekle, iyi davranmakla mümkün süper hiper mega ilişkiler. Evet, mümkün.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder