Pazar, Mayıs 31, 2009

Af

Vara yoğa ayağımız kayıyor, vücutlarımızın kareleri birbirlerini görmez oluyor. Oysa hareketi doğru yaptığımızı anlamak için dönüşün sonunda aynayı görmeyi umuyorduk. Uzaklaşıyoruz, kalbimiz kırılıyor falan. Hiç beklemezdik oluyoruz, mecbur kalıyoruz bir yerde affetmeye. Çünkü, bunları tekrar yaşamaya ihtiyaç duyuyoruz, en azından.

Peki insan kendini affedebilir mi mesela?

"Edemez."

Hata yapmak belki insana yakışıyor, hatta hafif bir makyajla akşam bile giyilebilir. Ama insan hata yaptığını bilir. Bunu bir kere bildi mi, dillendirmese de içinde hissetti mi, artık eksilmiştir. Mekanizmada affetmek yok ki, yani zaten anlamsız. Kimi affediyorsun, zaten sen hata yaptın.

Başka birini affedebilirsin. Çünkü hatanın ne kadarı kimde kestirmek zordur çoğu zaman. Zaten hatanın çoğunu ya da hepsini bile bulabilsen birinde, başka birinin eksikliğini anlaşılır bulabilirsin. Affedersin. Tamam eksik bir şeyler var ki hata yapmış, ama gene de affediyorum dersin, buna rağmen seviyorum dersin. Ama kendin için bunu diyebilir misin? Evet eksiğim, ama ne yapalım, ben böyleyim diyebilir misin, yani belki ona buna dersin de, kendine de diyebilir misin?

"Diyemezsin."

Bunu diyemezsin, ya hatalı olmadığını düşünürsün, ya da kendini affedemezsin.

Ama kendini affedemeyince yapabileceğin çok bir şey yok. Bir daha yapmamayı deneyebilirsin, gerçekten isteyince bunu başarabileceğine inanabilirsin. Çıkıp biraz hava alabilirsin. Bir miktar sigara içebilirsin. Belki de çok içersin. Uykusuz kalabilirsin. Ama en nihayetinde eskitip kenara kaldırırsın. Kendini bırakıp gidemeyeceğini bilirsin.

Başka birini affedememek güçlü bir şey. Kendinden beklediğini beklemek bir yerde. Hayal kırıklığına uğramak, gerçekten şans gibi bir şey, aptallık değilse eğer. Kendi dünyanda başka birine o kadar yer açmak, kendinle olan sınırlarını da birazcık silip birazcık çizmek, gerçekten cesaret bir yerde. Çünkü affedemeyebilirsin.

Affedemezsen eğer, bırakıp gidebilirsin.

Çarşamba, Mayıs 20, 2009

Salı, Mayıs 19, 2009

yirmi5

Bu kez cidden biraz fazla geldi. Cidden.
Beynimde yankılandı falan ilk düşündüğümde,

25!